நம் சினிமாக்கள் ஏன் உலகை வலம் வருவதில்லை?

போன பதிவிலே நான் எழுதின மாதிரி, அதுக்கு முன்னே என்னுடய 'சினிமெட்டோகிராபியும் நம் ஒளிப்பதிவாளர்களும்!'ங்கிற பதிவிலே பின்னோட்டம் போட்ட இலவசகொத்தனாரின் கண்ணோட்டத்தை கருதியும் இந்த பதிவு! தொழில்நுட்பத்தை கையாண்டு திறம்பட நாம் எடுக்கும் படங்கள், பல ஹாலிவுட் படங்களுக்கு நிகராக வந்தாலும், அதை எல்லாம் சொல்லி கொள்வது போல இருந்தாலும், நம்முடய கதைகள், அதன் ட்ரீட்மெண்ட், மற்றும் கதையமைப்பு, களம், போன்றவற்றில் நாம் இன்னும் பழய பஞ்சாங்கமாக இருப்பதால் நம்மால் முன்னேற முடியவில்லை. தொழில்நுட்பங்கள், பிரமாண்டமாக படம் பிடித்து வெளியிடுவது எப்படி என்பதை நாமும் கற்றுக்கொண்டு, இந்தியபடங்கள் வர துவங்கி உள்ளன சிறிது காலமாக! மேற்கொண்டு இந்த 'பாலிவுட்' எனக்குறிக்கும் இந்தியப் படங்களுக்கு அதிக ஆர்வம் வெளிநாட்டவரிடம் வர துவங்கி உள்ளது! ஆனால் அதை சரியாக நாம் உபயோகித்து வெற்றி வாகை சூடுகிறோமா என்றால் அது தான் இல்லை!

முன்பெல்லாம் மொழி தெரியவில்லை என்றாலும்,அந்த ஹாலிவுட் ஆங்கில படங்களை ரசித்து பார்த்து விடுவது நம்மிடையே தொன்று தொட்டு வரும் வழக்கம்! வியாபார நோக்கின் காரணமாக, 'wider audience reach'க்காக அந்த படங்கள் எல்லாம் நம் மொழிகளில் டப் செய்யப்பட்டு வரதுவங்கி உள்ளன இப்போது! தொடர்ந்து வெற்றிகரமாக ஓடுகின்றன நம் நாட்டில்! ஆனால் இன்று உலகம் முழுக்க வியாபித்திருக்கும் இந்தியர்களை கருத்தில் கொண்டு 'Crossover Cinema' என்ற ஒரு வகை படங்களை நம்மவர்கள் எடுத்து வெளியிட்டு கொண்டிருக்கிறார்கள். அந்தப் படங்களும் அதிகமாக இந்த வெளிநாடுகளில் ஓடினாலும், அப்படங்கள் வெளிநாட்டில் வாழும் இந்தியர்களை மட்டும் கவருகிறதா, இல்லை வெளிநாட்டவரையும் கவருகிறதா என்பதை பற்றி சற்று ஆராய்வோம்!

இதுக்கு முன்னே 70, 80 களில் 'parallel cinema' என்ற ஒரு கான்செப்ட் இருந்தது, அதாவது ஆர்ட் ஃப்லிம்ஸ், கமர்சியல் ஃப்லிம்ஸ்ன்னு ! சில படங்களை அப்போது பார்த்து விட்டு, அது கொஞ்சம் மெதுவா போனாலோ, இல்ல காட்சியை இழுத்தாலோ, சத்தமில்லாம, வசனமில்லாம காட்சிகள் நகர்ந்தாலோ, 'டேய் ஆர்ட் ஃபிலிம் மாதிரி எடுத்திருக்காண்டா' என்று தியேட்டரில் படம் பார்த்து விட்டு வரும் பொழுது நாம் கூக்குரல் இடுவதுண்டு. சத்யஜித் ரே, மிருணாள் சென்,ஆடூர் கோபலக்கிருஷ்ணன், அரவிந்தன் இப்படின்னு பல டைரக்டர்களை சொல்லிக்கிட்டே போகலாம், இந்த 'parallel cinema' எடுத்தவங்களை! சில முத்தான படங்களும் வந்தது! அதாவது அந்த காலத்திலே மரத்தை சுத்தி வெறும் பாட்டு படிச்சு, ஓடி திரிந்த மாதிரி எடுத்த படங்களின் மேல் கொண்ட வெறுப்பால், இந்த கமர்ஷியல் விஷயத்திலேருந்து கொஞ்சம் தள்ளி, உண்மை வாழ்க்கை முறை, யதார்த்தம், தத்துவங்களை சொல்லி படம் புடிக்க வந்த அந்த 'genre' படங்கள் தான் இந்த ஆர்ட் சினிமா, இல்லை 'parallel cinema' ன்னு சொல்ற ஒன்னு. இதை நம் அரசாங்கமே நிர்மாணித்து, அதுக்கு நிதி உதவி செஞ்சாங்க! அப்புறம் சினிமா கலைகளை கத்துக்குடுக்க ஃபிலிம் இன்ஸ்டிடுயூட் பூனாவிலேயும், பிறகு சென்னையிலும் ஆரம்பிச்சாங்க! அப்படி அந்த வகையிலே எடுத்து வந்த ஹிந்திப்படங்கள் எல்லாம் தனி ரகம், பெங்காலி, மலையாளப்படங்கள் பலவும் இந்த ஆர்ட் ஃபிலிம் ரேஞ்சுக்கு அதிகமா இருந்தது! இன்னும் விவரமா இதை பத்தி தெரிஞ்சுக்கணும்னா, இதோ சுட்டி!

இந்த மாதிரி தமிழ்லயும் அப்பொழுது வரத்தொடங்கிய படங்கள் நிறைய! ருத்ரையான்னு ஒரு டைரக்டர் எடுத்த சிலப்படங்கள், அதிலே 'அவள் அப்ப்டித்தான்' குறிப்பிட தக்க ஒன்னு! அப்புறம் ஃபிலிம் இன்ஸ்ட்டிட்டுயூட்லருந்து வந்த டைரக்டர்கள் பாலு மகேந்திராவிலருந்து கொஞ்சம் ஆர்ட்டையும் கமர்சியலையும் கலந்தடிச்சு, நல்ல கதைகளை விஷவலா தரத்துவங்கினாங்க! அப்பவும் அப்படங்களோட எல்லை தமிழ்நாடு தான், தமிழ் மக்கள் தான், அதை தாண்டி போறதில்லை! பிறகு மகேந்திரன், பாரதிராஜான்னு தமிழ் படத்தின் மாற்றங்கள் எல்லாம் கொஞ்சம் மாறி வந்த போதிலும் இந்த டிஸ்டிங்ட்டா, வித்தியாசம் ஆர்ட், கமர்ஷியல் படங்களுக்கு இருக்கத்தான் செஞ்சது!

பிறகு, கம்ப்யூட்டர், உலகமயமாக்கப்படல்ன்னு, உலகம் சுருங்கி, நம்ம எல்லாரும் இந்த அமெரிக்கா பக்கம் படை எடுக்க ஆரம்பிச்சோன, நல்ல சாஃப்ட்வேர் கம்பெனியிலே வேலை பார்த்தவங்களுக்கு, சினிமா படம் எடுக்கணும்னு ஆசை வந்து, இந்த ஊரு கலாச்சாரம், நம் இந்தியகுடி மக்கள் எப்படி இங்கே வாழ்றாங்கன்னு கதை சொல்லி எடுத்து வந்த படங்கள் தான் 'Crossover Cinema' சொல்ற அந்த வகையை சேர்ந்தது. அதுவும் வெளிநாடுகள்ல இருக்கிற இந்தியர்களை கவனம் வச்சி பிணைக்கப்பட்ட கதைகள். முதல்ல இந்த கெமிக்கல் இஞ்சினியர், நாகேஷ் கணுக்கர்ன்னு நம்ம ஆந்திராகாரரு, எடுத்து வந்த 'Hydrabad Blues' சும்மா பிச்சிக்கிட்டு ஓடிச்சி, அப்பறம் 'Bend it like beckham' லருந்து ஆரம்பச்சி, இதோ இப்ப 'Mistress of Spices' வரைக்கும் படங்கள் வந்த வண்ணம் இருக்கு! எல்லாமே இந்திய வழி அமெரிக்க குடிகளை கருத்தில் கொண்டு வியாபரம் செய்யப்பட வேண்டும் என்ற நோக்கில் எடுத்தது! ஆனா வெளி நாட்டுக்காரங்களை அது எந்த பாதிப்பும் ஏற்படுத்திலே! நம் இந்திய நாட்ல இருக்கிற ஜனங்க, குறிப்பா, தமிழகத்தில உள்ளவங்க, இந்த படங்களை எல்லாம் பார்த்திருப்பீங்களான்னு தெரியாது, வாங்க, இந்த படங்கள் எல்லாம் என்னா, எப்படி களம் கொண்டு அமைக்கப்பட்டது அப்படின்னு பார்க்கலாம்!

அதுக்கு போறதுக்கு முன்னே, நம்ம கதைகளை ஏன் வித்தியாசமா சொல்றதில்லைன்னா, அந்த கால புராணத்திலருந்து ஆரம்பிக்கறது, 'கணவனே கண் கண்ட தெய்வம், 'மணாளனே மங்கையின் பாக்கியம்', 'மனைவி என்பவள் தனிப்பிறவி', கொடுமையான மாமியார் கடைசியில் திருந்தி மருமகளை ஏற்பது, 'தர்மமே வெல்லும்', நல்லது கெட்டதில் கடைசியில் நல்லதே ஜெயிக்கும், இப்படின்னு நம்மகிட்ட புதஞ்சு போன விஷயங்கள், அந்த கால இராமயண, மகாபாரத்திலேருந்து இருக்கு! மகா பாரதத்திலே பாஞ்சாலி அஞ்சுப்போரோட வாழ்ந்ததா சரித்திரம் வந்தாலும் அதை ஒத்துக்கொண்டு வித்தியாச கதை களம் அமைக்க வருவதில்லை யாரும்! கமலஹாசன் பாடின மாதிரி 'பாஞ்சாலி வாழ்ந்த பரிதாப வாழ்க்கை பாராட்ட யாரும் இல்லை'ன்னு அது மாதிரி தான் நம் மனோபாவம்! அதுக்குள்ள கதை சொல்லியாகணும், அதை கொஞ்சம் தாண்டினா, டைரக்டரும், புரடியூசரும், வியாபாரங்கிற ஒன்னை போட்டு தள்ளி விட்டுடுவாங்க! மாறி வரும் காலத்துக்கேற்ப இவங்க ஏன் மாறி கதை சொல்லமாட்டேங்கிறாங்கங்கிறது தான் புரியாத புதிர்!

இந்த சட்ட திட்டங்களுக்குள் படம் எடுக்கணும்னு நினைச்சா நம்ம எப்படி வெளிநாட்டவரை ரீச் ஆகிறது! இதுக்கு ஒரு நல்ல உதாரணம் இருக்கு! ஒருதடவை இந்த ஆஸ்கர் பட போட்டிக்கு நம்ம இந்தியாவின் பெருமைன்னு சொல்லிக்கிட்டு வந்த 'மதர் இண்டியா' படம் பார்த்துட்டு ஒரு அமெரிக்க விமரிசகர் சொன்னாராம், எனக்கு சரியா லாஜிக் புரியல, வாய்க்கும் ஓன்னும் கிடைக்காம பஞ்சம் பட்டினியோட இருக்கிறதோட, அந்தம்மா, அந்த நிலச்சுவாந்தாரோடு ஒரு ராத்திரி படுத்து தூங்கி தன் பசியை போக்கிக்க வேண்டியது தானே, அப்படி எதுக்கு இவ்வளவு கஷ்டப்படணும்னு கேட்டாராம்! இது தான் இந்த நாட்டவர்களின் கண்ணோட்டம்! இதை அழகா ஆங்கிலத்திலே சொன்னா இப்படி தான், 'This is a case of pseudo morals overtaking logic — a disease that plagues the majority of our films'. ஆனா நீங்க சொல்லுவீங்க நம்ம ஜனம் இதை எல்லாம் ஒத்துக்குமான்னு! ஏன் இப்பதான் டெலிவிஷன் தாக்கம் கிராமத்து வரைக்கும் போயிடுச்சே, எம்டிவி வரைக்கும்! ஆனா அந்த பழைய பஞ்சாங்க கதை ட்ராக்லருந்து நமது தயாரிப்பாளர்கள் மாற முடியல்லை! எல்லாமே மாறி போச்சு, ஆனா வாய்மையே வெல்லும், நல்லது கெட்டதை கொள்ளும்னு பழைய லாஜிக்லே போறது தான் கஷ்டம்! கதையை கொஞ்சம் மாத்தி அதை சொல்லும் விதத்திலே சொன்னா மக்கள் ஏன் ஏத்துக்க மாட்டங்கன்னு தெரியல்லை,ம்.. இது நம்ம மெயின்ஸ்ட்ரீம் சினிமா கதை, சரி 'Crossover Cinema' என்னா கதைன்னு பார்ப்போம்!

இந்த 'Crossover Cinema' எல்லாம் நகரத்திலே வசிக்கிற கும்பல கருத்தில் கொண்டு, அதுவும் டிஸ்கோத்தே, ஆட்டம் பாட்டுன்னு ஆடி திரியிற இளசுகளை கவனத்தில் கொண்டு எடுக்கப்பட்டதா, இல்லை 'cross clutural' படங்களா?, இல்லை பலமொழிகளில் எடுக்கப்படும் படங்களா?, இப்படின்னு நீங்கள் கேள்வி கேட்கலாம்! இதிலே முக்காவாசி உண்மை, ஆனா அதுவே முற்றிலும் உண்மை இல்லை! இந்த மெயின்ஸ்ட்ரீம் படங்களிலருந்து கொஞ்சம் மாறுபட்டு, பைத்திக்காரத்தனமா மரத்தை சுத்தி பாட்டு பாடாம, இல்லே பாட்டே இல்லாம, அப்புறம் சுவிட்சர்லாந்து, நியிசிலாந்துன்னு பறந்து போய் டூயட் எல்லாம் பாடாம, சில புதுமையா குளிர்ச்சியான கதை கண்ணோட்டத்திலே, புதுமுக நடிகர்கள், நம்ம தினசரி பார்க்கிற ஆளுங்க மாதிரி(ரொம்ப தடவை பவுடர் பூசன நம்ம நடிகை எல்லாம் பார்த்துட்டு பக்கத்து வீட்டு பொண்ணு மாதிரி இருக்கான்னு டூப்பு உடுவோமே, அப்படி இல்லாத!), குறைந்த பட்ஜெட்ல எடுத்த படங்கள் வெறும் மல்டிபிளக்ஸ்ல மட்டும் நகரங்கள்ல ஓடி, ஆனா சந்திரமுகி மாதிரி 25 வாரமெல்லாம் ஓடற படங்கள் இல்லை இவைகள்! ஆனா சில சமயம் ஜீவன் உள்ள கதைகள், நல்ல படியா படமாக்கப்பட்டு வரக்கூடியவை!

நான் ஏற்கனவே சொன்னேன்னே அந்த 'parallel cinema' வோட கம்பேர் பண்ணலாமான்னா, அதுவும் இல்லை, அந்த காலத்திலே இந்த மாதிரி 'parallel cinema' படங்களை பார்க்க புத்திசாலித்தனம் வேணும்னு சப்பை கட்டு கட்டுவாங்க இல்லை, அப்படி இல்லாம, ஆனால் மெயின் ஸ்ட்ரீம்னு நாம் சொல்ற படங்களுக்கு எந்த ஆபத்து வராம அது பாட்டுக்கு வந்துக்கிட்டிருக்கும் படங்கள்னு சொல்ல முடியாது தான்! இருந்தாலும் மொத்தத்திலே சொன்னா ,காசு சம்பாரிக்க இன்னொரு வழி! இப்ப இருக்கிற இந்த 'Bollywood'ங்கிற கிரேஸ்ஸை யூஸ் பண்ணி சீக்கிரம் காசு பண்ண வரும் படங்கள், ஆனா இதுவும் வெளி நாட்டவர்களை அவ்வளவா பாதிப்பு ஏற்படுத்தவில்லை, ஆனா நம்ம ஊர் மக்கள், பரவலா இங்கே இருக்கிறவங்க கண்டு களிக்கும் படங்கள்! மேற்கொண்டு அங்கேயும் இங்கேயும் மாறி வருக் கதை களங்களை கொண்டு, ட்ரீமெண்ட் எல்லாம் வித்தியாசமாக செய்து எடுக்கப் பட்ட இந்த படங்கள் பார்ப்பது ஒரு தனி அனுபவம் தான்!

இப்பொழுது வரும் நிறைய ஹிந்திபடங்கள் நல்ல வகையில் எடுக்கப்பட்டு, வழிவழியாக கொண்டாடி வரும் காட்சி அமைப்புகளை மாற்றி அமைத்து எடுக்கப்படுகிறது! தமிழ்ல நம்ம கொஞ்சம் மந்தம் தான்! படக்கதைகள் சொல்லும் விதம், காட்சி அமைப்பு இது எல்லாத்திலேயும் சொல்லி கொள்கிற மாதிரி படங்கள் வருவதில்லை! வேணும்னா அந்த நல்ல காரியத்தை செஞ்சுக்கிட்டு வர்றது நம்ம செல்வராகவன் மாதிரி கோஷ்டி தான்! (பழைய பாரதிராஜா, பாக்கியராஜ், மகேந்திரன், மணிரத்னம், பாலு மகேந்திரான்னு இருந்தாலும், அவெங்க கதையில்லாம் நான் மேலே சொன்ன அந்த பிரின்சிபல் குள்ள தான் இருக்கும், அதுக்குள்ள எவ்வளவு வித்தியாசம் பண்ண முடியுமோ, அந்த காலக்கட்டங்கள்ல செஞ்சாங்க,ஆனா, இப்போ, நல்ல டைரக்டர்கள் இல்லவே இல்லை!)ஆனா ஹிந்தி படங்கள் நல்லதொரு மாற்றம், நீங்க எத்தனை பேரு படம் பார்ப்பீங்களோ எனக்குத் தெரியாது, பாஷை தெரியாதுங்கிற காரணமே வேணாம், வசனத்தை வச்சி காட்சி நகர்வுகளை புரிஞ்சிக்கிட்ட அந்த காலம் போயே போச்சு, எல்லாமே விஷவல்ஸ் தான்! அப்படி பண்ற கூட்டம் கரன் ஜொகர்லருந்து, நம்ம 'சிவா' படம் எடுத்தாரே ராம் கோபால் வர்மா, சஞ்சய் லீலா பன்சாலி, அப்படின்னு ஏகப்பட்ட பேர் நல்லா படம் எடுக்கிறாங்க!

பிறகு இப்ப இவெங்க எடுக்கும் படங்களின் கதை களங்கள் இந்த நாட்டை பேஸ் பண்ணி இருக்கும்! 'கல் ஹோ நா ஹோ'ன்னு ஒரு படம் எத்தனை பேரு பார்த்திருப்பீங்களோ, கொஞ்சம் இந்த ஊரு ஆடியன்ஸ அட்ராக் பண்ண காட்சிகள் கொஞ்சம் வந்தாலும், கடைசியிலே இதய நோய்ல செத்து போறதாலே காதலியை வேற ஒருத்தன் கிட்ட புடிச்சி கொடுக்கிற நம்மூரு 'வாழ்வே மாயம்', பயணங்கள் முடிவதில்லை மாதிரி கதை தான்! ஆனா அதை அசத்தலா எடுத்த விதம் ட்ரீட்மெண்ட் எல்லாம் கண்ணுக்கு விருந்து! இப்ப ஹிந்திலே இப்படி வெளிநாடுகள்ல வசிக்கும் இந்தியர்களை பேஸ் பண்ணி வரமாதிரி கதை அமைச்சு, ஊரு சுத்தி பாத்துட்டு படம் புடிச்சு வெளியிடுறாங்க! சமீபத்திலே வந்த 'சலாம் நமஸ்த்தே' அப்படி தான், நம்ம ஊரு எஸ்ஜே சூர்யா எடுத்த அ ஆ படக்கதை, ஆனா அதை நல்ல விதமா எடுத்திருந்தாங்க!

ஆக நான் மொத்தத்திலே என்ன சொல்ல வர்றேன்னா, இப்ப உலகமயமாக்கல்ன்னு எல்லாரும் எல்லா இடத்துக்கும் போக ஆரம்பிச்சி, எல்லா கல்ச்சரையும் தெரிஞ்சிக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க! உதாரணத்துக்கு, நம்ம ஊருக்கு சாஃப்ட்வேர் படிக்க வந்திருக்கும் வெளிநாட்டு பொண்ணுக்கும், கால்செண்டர்ல வேலை பார்க்கறவனுக்கும் வரும் காதல், அதனால் உண்டாகும் சிக்கல், பிணக்கம், அப்படின்னு கதை களம் அமைச்சிக்கிட்டு இரண்டு கலாச்சாரத்துக்கு ஏற்ற மாதிரி படங்கள் எடுக்க முயற்சி பண்ணலாமே!(நான் சும்மா ஐடியா கந்தசாமி மாதிரி ஏதோ சொல்லிட்டேன், அப்படி படம் எடுத்து வந்தா சந்தோஷம் தான்!) ஆனா இந்த 'Crossover Cinema'ங்கிற படங்கள் மட்டும் 'wider audience'க்காக எடுக்கப்படுமான்னு தெரியல்லை, ஏன்னா எடுக்கப்படும் கதை களம், ட்ரீட்மெண்ட் எல்லாத்துக்கும் சில கட்டுபாடுகள் இருக்கு! ஆனா கொஞ்சம் போல படங்கள், இந்த டைட்டானிக், லார்ட் ஆஃப் த ரிங்ஸ், ஷோலே, லகான் மாதிரி எல்லாரையும் போய் சேரக்கூடிய படங்கள் எடுப்பது கஷ்டம்! ஆனா முயற்சின்னு ஒன்னு இருந்தா முடியாதது ஒன்னும் இல்லையே!