The Phantom of the Opera- திரைக்குப்பின்னே!

இந்த ம்யூசிக்கல்ஸ் பத்தி ஏற்கனவே 'பாம்பே ட்ரீம்ஸ்' னு பதிவுப் போட்டப்பவே கொஞ்சம் சொல்லி இருந்தேன்! அப்பவே இந்த 'The Phantom of the Opera' பத்தி சொல்லி இருந்தேன்! அந்த இசை நாடகத்தை போனவாரம் பார்க்க கூடிய வாய்ப்பு கிடைச்சிது! இது சும்மா பட்டையை கிளப்பிக்கிட்டு இங்கே அமெரிக்கா, கனடாவிலேயும், அப்புறம் இங்கிலாந்திலேயும் ஒடிய ஒரு இசை நாடகம்! உங்கள்ல எத்தனை பேருக்கு இதபத்தி தெரிஞ்சிருக்குமோ, இல்ல போய் பார்த்திருப்பீங்களோ எனக்குத் தெரியாது! ஆனா, இந்த இசை நாடகம் பாம்பே ட்ரீம்ஸ் மாதிரி நம்ம ஊரு மசாலாவோட வந்த கதையில்லே! இது அந்த காலத்திலே, அதாவது 1900களில் இந்த 'Opera'ங்கிறது ரொம்ப பிரசித்துப் பெற்ற ஒரு இசை பாடல் தொகுப்பு, பிறகு அதோட நடனமும் சேர்ந்து ரொம்ப பாப்புலரான ஒன்னு. இது தோன்றினது பிரான்சு நாட்லதான்! அப்புறம் இது இத்தாலி நாட்லயும், ஜெர்மனியிலேயும் பரவ ஆரம்பிச்சி, பிறகு இங்கிலாந்துக்கும் போய் பிரசத்திம் பெற்ற ஒரு கலை! நம்ம ஊர்ல அந்த காலத்திலே உச்சஸ்தாயிலே சின்னப்பா, பாகவதர் பாடின பாடல்கள் மாதிரி, ஒரு மாதிரி இழுத்து அடித்தொண்டையிலேயிருந்து மூச்சு விடாம பாடனும்! இதுக்கு தனித் திறமை வேணும்! அப்படி 'Opera' பாடல்களோட சேர்த்து அழகா தொகுத்த ஒரு கதை, அதுவும் நாடகம் போடும் கோஷ்டி, அந்த 'Opera' நடக்கும் நாடக அரங்கத்தின் கீழே பேய்னு சொல்லிக்கிட்டு தன்னுடய முக உருவத்தை மறச்சி வச்சிக்கிட்டு இருக்கக்கூடிய ஒருத்தனுக்கு, இந்த 'Opera' இசை நிகழ்ச்சிக் கேட்டு கேட்டு இந்த இசை ஞானம் வந்து அத வச்சி கதாநாயகிக்கு கத்து கொடுத்து, அப்பறம் தன்னை காதலிக்க சொல்லி அந்த பேய் வற்புறத்த, மறுத்து காதலனோட திருப்பி ஒன்னு சேர்ற மாதிரி அப்படி இப்படின்னு கதை போகும்! ஆனா கதையைவிட இந்த நாடகத்தின் திரை மறைவிலே இருந்த டெக்னிக்ல சமாச்சாரங்களை படிக்கும் போது நம்ம ஆர் எஸ் மனோகர் போட்ட நாடகம் மாதிரி ஸ்பெஷல் எஃபெக்ட்ஸோட பார்த்த திரில்! ஆர் எஸ் மனோகர் நாடகங்களை விட டெக்னிக்லா கம்ப்யூட்டர் உதவியோட காட்சிகள் அமைத்து நடைபெற்ற இந்த நாடகத்தை பத்தி கொஞ்சம் எழுதலாமேன்னு தான் இந்த பதிவு!

இந்த Opera பத்தி சொல்லுனும்னா சின்னவயசிலே நான் அனுபவிச்ச சில விஷயங்களை சொல்லியாகனும்! நான் அப்ப எட்டாவது படிச்சிக்கிட்டிருந்த நேரம், நாங்க குடியிருந்த வீட்டுக்காரங்களோட பெரிய மகனனொருத்தர் காலங்காத்தால ரேடியாவை சத்தமா வச்சிக்கிட்டு இந்த Opera மாதிரி பாட்டை தான் கேட்பாரு! ஒ..ஏதோ இங்கிலீஷ் பாட்டைத்தான் கேட்கிறாருன்னு நானும் ஆர்வமா கேட்பேன். நானும் அந்த மாதிரி ரேடியாவெல்லாம் திருகி திருகி அந்த ஸ்டேஷனை வச்சி அந்த பாட்டை கேட்க முயற்சிப்பேன்,ஆனா ஒரு எளவும் வராது, அந்த மாதிரி பாட்டை போடற ஸ்டேஷனை எங்கடான்னு ஒன்னும் தெரியாம முழிப்பேன்! என்ன திருகியும் ஒன்னும் வராது! அப்ப எனக்குத் தெரியிலே இந்த Opera பத்தி! அதே மாதிரி கொஞ்சம் வயசுப்பையனான்னே, இந்த மாதிரி சத்தமா ரேடியாவை அலற வுட்டுக்கிட்டு இங்கிலீஷ் பாட்டு போட்டுக்கிட்டு தெருவுக்கே கேட்கிறமாதிரி வைப்பேன். நம்ம ஒன்னும் கேட்கிறதில்லை, அது புரியப்போறதுமில்லை! அப்ப நம்ம வீட்டை கடந்து சில பிகர்ங்க போய் வரும், அதுங்க கவனத்தை கவர, ஓ.. இந்த வீட்டு பையன் இங்கிலீஷ் பாட்டெல்லாம் கேட்பாருடின்னு, சில பொண்ணுங்க அப்படி இப்படி நம்ம வீட்ல நம்மல தேடி கண்ணு மேயும்! வாலிப கிறுக்குன்னு சொல்ற மாதிரி இந்த சேஷ்டை எல்லாம் பண்ணியிருக்கேன்! அது சட்னு ஞாபகம் வந்துச்சு, அதான் எழுதிப்புட்டேன்! சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்!

இந்த The Phantom of the Opera இசை நாடகத்துக்குன்னு ஏகப்பட்ட சீன் செட்டிங்கஸ், ஸ்பெஷல் எஃபெக்ட்ஸ் எல்லாம் செஞ்சிருக்காங்க! இந்த நாடகத்திலே ஒரு சாண்டிலியர், அதான் பெரிய மஹால்ல எல்லாம் தொங்குமே, விளக்குச்சரம், அதான், அதை அப்படியே கீழே இருந்து மேலே ஏத்திக்கிட்டு போவாங்க அதை கொஞ்ச தூரம் பார்வையாளர்கள் உட்கார்ந்திருக்கிற பகுதிக்கு மேலே தானா எம்பி மேலே போகும், ஏதோ மேஜிக் மாதிரி இருக்கும்! ஒரு பெரிய தேவதைகளின் வெண்கல சிலை மேடையின் நடுவே தொங்க விட்டு அந்த Opera அரங்கத்தின் கூரை மேலே இருப்பது போன்ற காட்சி அமைப்பு! அதேமாதிரி திரைச்சீலைகள் 2700 முழம் நீளத்திலே இருக்க க்கூடிய விலைமிகுந்த திரைச்சீலைகள் ('Draperies') எல்லாம் அந்த விக்டோரியா காலத்தில் அவர் மாளிகையில் இருந்த பெரும் திரைச்சீலைகள் நாடகத்தின் முழுதும் உபயோகப்படுத்தி இருந்தாங்க! மிகப்பெரிய அரண்மனை தூண்கள் செட்டிங் செஞ்சு அதற்கு பின்புறம் ஏணிப்படிகள் அமைத்து, அதாவது பார்வையாளர்காளுக்கு தெரியாத வண்ணம், அந்த Phantom னு சொல்லக்கூடிய பேய் தோன்றி மறைவதற்காக ஏறி செல்ல வசதியா செய்து வச்சிருந்தாங்களாம்!

ஒரு சீன்ல இந்த Phantom னு சொல்லக்கூடிய பேய், கதாநாயகியை படகில் அழைத்து வருவது போன்ற காட்சி, அதற்காக பத்து புகை மூட்டம் ஏற்படுத்தக்கூடிய fog மெஸின்களை வச்சி அதை பைப் மூலமா பீச்சீ அடிச்சி புகை மூட்டத்தை உண்டாக்கி அதிலே அப்படியே படகினை ரிமோட் கண்ட்ரோலால் இயக்கி, அதை செலுத்தி, அவங்க ரெண்டு பேரும் வருவது போல காட்சி அமைத்திருப்பார்கள்! மேடையின் மேலே ஒரு இஞ்சுக்கு இன்னொரு பலகையில் ஆன மேடையை அமைத்து, அதற்குள் மெழுகுவர்த்தி போன்ற சிறிய விளக்குகளை மறைத்து வைத்து அதை "Phantom's Lair" என்ற பாட்டு வரும் காட்சியில் அழகாக உயர்த்தி எரிய வைத்து அப்படியே மின்மினி பூச்சிகள் போல அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக ஒன்றொன்றாக எரிய வைத்து அப்படியே மேஜிக் போன்ற வித்தை காட்டி இருப்பார்கள். அவை அத்தனையும் இயக்க கம்ப்யூட்ர் கண்ட்ரோலால் உயர்த்தி அப்படியே ஆச்சிரியபட வைத்து விடுவார்கள்!

அதே போல மேடையின் உள்ளே 'Travelator' என்கிற 'elevator cum Platform' போன்ற பிரிட்ஜ் ஒன்றை அமைத்து காட்சிகளுக்குத் தேவையான பாலத்தையோ, இல்லை சுடுகாட்டில் இருக்கக் கூடிய சமாதி மற்றும் சிலுவைகளையோ, இல்லை மேலேயும் கீழேயும் காட்சி பொருள்களை எடுத்து செட்டிங்ஸ் செய்து காட்சிகளுக்கு ஏற்ப அதை அமைக்க எலெக்டிரிகல் மோட்டரால் இயங்க கூடிய இந்த 'Travelator'ஐ உபயோக படுத்தம் பொழுது எனக்குத் தெரியவில்லை, 'எப்படி கண் இமைக்கும் நேரத்தில் காட்சிகளை மாற்றுகிறார்கள் என ஆச்சிரியப்பட்டுக் கொண்டிருந்தேன்'. இதன் பின் உள்ள இந்த 'Travelator'சூட்சமம் தெரிந்தவுடன் தான் எல்லாம் விளங்கியது! அதே போல காட்சிகளுக்கு தேவையான சீன்கள் கொண்ட படுதாவை மிக உயர்ந்த நிலையில் வைத்து, அதாவது ஸ்டேஜின் மேலே மிக உயரத்தில் வைத்து 'Counter weight/Fly system' என்கிற அமைப்பால் காட்சிக்குத் தேவயான படுதாவை ஏத்தி இறக்கி, நொடிப் பொழுதில் காட்சிகளை கொண்டு வருவதும், அதே போல் மேடையிலே கண் மூடி கண் திறக்கும் முன் நடிக்கும் நடிகர்களின் உடைகள் மாறி என்னவோ சினிமாவில் காட்சிகள் மாறுவது போல இருந்தது!

ஸ்டேஜ் மேனேஜர் என்கிறவர் காட்சிகளில் நடிப்பவர்களுக்கு 350க்கும் மேற்பட்ட அடிகளையும்(நம்ம ஊர்ல ப்ராம்ட்ம்பாங்க, இங்கே 'Cue') எடுத்துக்கொடுத்து அவர்களை இயக்க வேண்டும். அதே போல மூன்று கேமிராக்களை மறைவான இடத்தில் மறைத்து வைத்து மேடையில் என்ன காட்சிகள் எப்படி நடக்கிறது, எதில் என்னக் குறை இருக்கிறது என்பதை மேடைக்கு பின்னே அமர்ந்து அதை மானிட்டர்களில் கண்காணித்து உடனுக்குடன் தவறுகளை திருத்தம் செய்து, காட்சிகள் நன்றாக நடந்தேறிவிட்டனவா, கேரக்டர்கள் சரியாக வசனமோ, பாட்டோ டைமிங்கில் சொல்லி விடுங்கின்றனரா, ஸ்பெஷல் எஃபெக்ட்ஸ் பொருட்கள், காட்சிக்கு தகுந்தாற் போல் வருகின்றனவா என கண்கானித்து, இல்லை எனில் அதை செம்மை செய்து, எந்த குறையுமில்லாமல் நாடகத்தை நடத்துகிறார்கள் என்று பார்க்கும் பொழுது எனக்கு ஆச்சிரியம் தாளவில்லை! அதே போல 'Pyrotechnic effects' என்று சொல்லக் கூடிய விளக்குகளின் ஜாலம், அதாவது 'flash light' கதிர்களை விழச் செய்ய அரங்கத்தில் 14 இடங்களிலிருந்து, அதாவது '14 flashPots' உபயோகித்து காட்சிகளை அந்த இருண்ட நாடக அரங்கத்திலே செய்து காட்டியப் பொழுது என்னமோ ஷங்கர் பட பிரமாண்டம் போல் இருந்தது!

இதை எல்லாம் நாடகம் போட்டவன் என்ற முறையில் எனக்குத் தெரியும் எவ்வளவு கஷ்டமான காரியம் என்று! வெரும் துணுக்கு தோரணங்களான எஸ் வி சேகர் போன்றோரின் நாடகங்கள் எல்லாம் கேரெக்டர்கள் வந்து பேசி ஆடியன்ஸை சிரிக்க வைத்து விட்டு போய்விடுவார்கள். அதற்கு ஏன் மேடை ஏற வேண்டும்!தெருக்கூத்திலே எல்லாவற்றையும் செய்து காட்டி விடலாம்! கஷ்டபட்டு செட்டிங்ஸ் போன்ற அதிசியக்க கூடிய சரித்திர நாடகங்கள் போட்ட ஆர் எஸ் மனேகரின் நாடகங்கள் தான் எனக்கு இதை பார்த்தவுடன் ஞாபகத்திற்கு வந்தது! ஏனென்றால் நாங்களும் எங்கள் கல்லூரி காலத்தில் இந்த பேக் ஸ்டேஜ் டைரக்ஷனுக்காக நிறைய கஷ்டபட்டிருக்கிறோம்! அந்த காலத்தில் ஸ்ட்ரோப் லைட் வைத்தும், ஆர்க் லைட், மற்றும் ஒன்னு இரண்டு ஸ்பாட் லைட் வைத்து விளக்கு கதிர்களின் மூலம் காட்சிகளின் பிரமாண்டத்தை கொண்டுவருவதற்காக ஏக பாடு பட்டிருக்கிறேன்! அதனால் சொல்கிறேன், இந்த நாடகத்திற்கு பின்னால் இருக்கும் தொழில்நுட்பம் என்னை உண்மையிலேயே பிரமிக்க வைத்தது!

இதில் இன்னொரு அம்சம் என்னவென்றால் இவர்கள் ஊர் ஊராக அதே காட்சி அமைப்புகளை கொண்ட மேடை அமைக்க இவர்களுக்கு குறைந்தது நான்கு மாதங்களாவது பிடிக்குமாம். என்னமோ சர்க்கஸ் எடுத்துக்கிட்டு ஊர் ஊராக கூடாரமிட்டு நிறுவது போல! ஆக அமெரிக்கா வாழ் தமிழ் ஜனங்களே, உங்க ஊர் பக்கம் இந்த நாடகம் வந்தா கண்டிப்பா, நான் சொன்ன இந்த நாடக தொழில்நுட்பங்களை பார்த்து பிரமிக்க முடிஞ்சா போய் ஒரு எட்டு இதை பார்த்துட்டு வாங்க! இல்ல நியூயார்க் பக்கம் வரும் நம் மக்களே டைம்ஸ் ஸ்கொயர் பக்கம் இருக்கும் பிராட்வே தியோட்டரில் இது ஒடிக்கிட்டிருந்த போய் பாருங்க! அதே மாதிரி ஆஸ்திரேலியா, நியூசிலாந்து , சிங்கப்பூரில் எல்லாம் வந்து போட்டாங்கன்னா இந்த தொழில்நுட்ப அதிசியத்துகாகவே போய் பார்க்கலாம். நம்ம ஊரில் இப்ப நாடகங்கள் அவ்வளவா சிறப்பா இருக்கிறதில்லை, அதுவும் ஆர் எஸ் மனேகரின் மறைவுக்குப் பிறகு, இது போன்ற அதிசியக்க கூடிய நாடகங்கள் யாரும் தமிழில் போடுதில்லை! ஏன் நாம் இது போன்ற கேளிக்கைகளில் வளர்ந்த தொழில்நுட்பங்களை உபயோக படுத்துவதில்லை என்பது தெரியவில்லை! வெறும் வசனங்களையே எத்தனை நாள் தான் நம்பிக் கொண்டிருப்பது?

PS: சாம்பிளுக்கு, ஆர் எஸ் மனோகர் நாடக விமரிசன சுட்டி இதோ!

பாம்பே ட்ரீம்ஸ்

நேற்று மாலை 'Bombay Dreams' என்னும் ம்யூசிக்கல்ஸ் ('Musicals')நிகழ்ச்சிக்கு செல்லும் வாய்ப்புக்கிட்டியது. இது ஒரு இசை நாடகம். இந்த ம்யூசிக்கல்ஸ் என்ற இசை நாடக வடிவம் மேற்கு நாகரீக கலை நிகழ்ச்சிகளில் மிகவும் பிரசித்து பெற்றது. நம்மிடம் இக்கலை வேகமாக அழிந்துவிட்டது. அதாவது 'தெருக்கூத்து' என்ற கலை தெரியுமா? நமது வம்சா வழியினர் மிகவும் சிறப்பாக கொண்டாடிய கலை அது. அந்த காலத்தில, எல்லா 'Mythical stories'யும் இந்த இசை,பாட்டு, வசன நடையிலே மேடை எதுவுமில்லாமல், தெருக்களிலே ஆடி பாடி காட்டி, மக்களை களிப்புற செய்வார்கள். பிறகு சினிமான்னு ஒரு பெரிய மீடியம் வந்தவுடனே, இந்த கலை நின்னு போச்சு, இதில கூத்து கட்டினவங்க, வசன நடை நாடகங்கள்லேயும், சினிமாவிலேயும் நடிக்க போயி, இது அப்படியே அழிஞ்சு போச்சு!. ஆனா, இதன் இசை, பாட்டு,வசன வடிவ நாடகங்கள் இங்கே சக்கை போடு போடுது!.

இங்கிலாந்து, அமெரிக்கா போன்ற நாடுகள்ல, இதுக்குன்னு ரொம்ப பேர் போன இடங்கள் உண்டு. அதாவது லண்டன்ல 'வெஸ்ட் என்ட்'(West End) தியோட்டர்ஸ், பிறகு நியூயார்க்ல, 'ப்ராட்வே'(Broadway) தியோட்டர்ஸ் ன்னு, இந்த ம்யூசிக்கல்ஸ் நிகழ்ச்சி நடக்கக்கூடிய அரங்கங்கள் நிறைய உண்டு. யாரும் நியூயார்க் போனால், அங்க உள்ள 'டைம் ஸ்கொயர்' (Time Square) என்ற இடம், ஒவ்வொரு புத்தாண்டுக்கும் அந்த 'கிரிஸ்டல்'பந்து கீழே இறக்கும் நிகழ்ச்சி எப்படி பார்க்க வேண்டிய ஒன்னோ, அது மாதிரி அங்க இருக்கிற ஏதாவது ஒரு தியோட்டர்ல இந்த ம்யூசிக்கல்ஸ் புரோகிராம் தவறாம பார்க்கிறதும் முக்கியமான ஒரு அம்சம். நான் இந்த வருஷம் 2006 புது வருஷப் பிறப்புக்கு போனப்ப, இந்த தியோட்டர் போறது விட்டு போயிடுச்சு! அப்படி அங்கெல்லாம் ஆடிட்டு, இப்ப தான் அமெரிக்காவின் மேற்கு கடற்கரை பகுதிக்கு வந்திருக்கு, இந்த 'பாம்பே ட்ரீம்ஸ்'.

இந்த இசை நாடக்தோட சிறப்பம்சம் என்னான்னா, இதற்கு இசை அமைச்சு கொடுத்தது நம்ம ஏ ஆர் ரஹமான். போன வாரம் கூட அவரு இங்க இருக்கும் ஸ்டேன் ஃபோர்ட் பல்கலைகழக கலை நிகழ்ச்சி ஒன்னுக்கு வந்துட்டு போனார். அதபத்தி நம்ம சக ப்ளாக்கர் பாரதி ஒரு பதிவு போட்டிருக்காரு, போய் படிச்சு பாருங்க! விவரம் தெரியும்! இப்ப எல்லாம் இந்த அமெரிக்காகாரங்க ரொம்ப சீரியஸா நம்ம திரைப்படங்கள், பாட்டுக்கள் மேலே அதிகம் ஆர்வம் காட்ட ஆரம்பிச்சிருக்காங்க. மொத்தமா இந்தியாவிலருந்து வர, ஹிந்தி, தமிழ், தெலுங்கு, மலையாள படங்கள் அனைத்தும் 'BollyWood Masala'ன்னு கொண்டாட ஆரம்பிச்சாட்டாங்க. அதற்கு காரணம், நம்ம ஏ ஆர் ரஹமான் மாதிரி ஆளுங்க தான். வித்தியாசமான இசை, கிழக்கும் மேற்கும் சந்திக்கிற மாதிரி அவரு போடற ட்யூன்கள் எல்லாமே மிக பிரசித்தம் இங்கே! அப்படி வந்த இசையை ரசிச்சு தான், இந்த ம்யூசிக்கல்ஸ் இசை நாடகம் போட்டு மிகவும் பிரபல்யமான 'ஆன்ரூ லாய்ட் வெப்பர்' (Andrew Lloyd Webber) ன்னு ஒருத்தர் இந்த பாம்பே ட்ரீம்ஸ் ம்யூசிக்கல்ஸ்சை தயாரிச்சார். அவரு தயாரிச்ச இன்னொரு இசை நாடகம் 'The Phantom of the Opera' போன இரண்டு மாசத்துக்கு முன்னே, நியூயார்க்ல போட்ட முதல் நாளே 15 மில்லியன் டாலருக்கு டிக்கெட் வித்து போச்சு!

இந்த இசை நாடக்தை கூட சேர்ந்து தயாரிச்சவரு, நம்ம 'சேகர் கபூரு', பூலாந்தேவியை பத்தி சினிமா எடுத்தாருல்ல அவருதான்!(இந்த பூலான் தேவி கதை பத்தி எழுத கை நம நமங்கிது, அப்புறம் ஒருவாட்டி எழுதுறேன்!) நம்ம ஊரு ஸ்ரீதேவியை வச்சு அழகா 'Mr India' ன்னு இன்னொரு ஹிந்தி படமும் எடுத்தவரு. அவரும் இந்த 'Hollywood' சர்க்யூட்ல ரொம்ப பிரசித்தமானவரு!. இங்கிலாந்து ராணி, 'எலிசபத்', சின்ன வயசிலே எப்படி சோரம் போனாங்கன்னு, ஒரு கான்ட்ரவர்சியல் கதையை இங்கே படமா எடுத்தவரு! அந்த படத்துக்கு ரொம்ப ஒன்னும் ஆஸ்கார் அவார்ட் எல்லாம் கிடைக்கிலனாலும், அதன் நாயகிக்கு ஏதோ ஒன்னு கிடைச்சிச்சுன்னு நினைக்கிறேன்! ஆக அவங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து தாயாரிச்ச இந்த ம்யூசிக்கல்ஸ் கதை, நம்ம Bollywood மசாலாவே தான்!

பம்பாய் சேரி பகுதியில்ல வசிக்கும் ஒரு இளைஞன், ட்யூரிஸ்ட் கைடா வேலை பார்ப்பான், சினிமாவிலும் நடிக்க ஆசைபடுவான். அப்ப சேரி பகுதியை ஒரு டாக்குமென்ட்ரி படம் எடுக்க வரும் கதாநாயகி, அவனை துணைக்கு கூப்பிட்டு போவா, அப்படியே 'Miss India pagent' நிகழ்ச்சிக்கு போயி ஆர்ப்பாட்டம் பண்றப்ப, அந்த நிகழ்ச்சி வந்த பிரபல நடிகை ஒருத்திக்கு பிடிச்சி போக, அவளோட சினிமா படத்தில நடிச்சு பெரியாளவான். பிறகு தனக்கு வாழ்வு கொடுத்த சினிமாவா, இல்ல தன்னை அறிமுக படுத்தின அந்த கதநாயிகி கூட உண்டான காதலா, இல்ல தன்ன வளர்த்த சேரி ஜன்ங்களான்னு அல்லாடிகிட்டு இருப்பான். வழக்கம் போல வில்லத்தனமான கதாநாயிகியின் மணவாளன், அப்புறம் அந்த மணவாளனின் சூழ்ச்சி தெரிந்து கடைசியில அவனை வெற்றி கொண்டு, கதாநாயகியை கைப்பிடிப்பது. பக்கா நம்மூரு மசாலா கதை. ஆனா அதை அழகா, இந்த ஊருக்கு தகுந்த மாதிரி நம்ம ரஹமானின் பழய படங்கள் ம்யூசிக்கை பிளன்ட் பண்ணி அழகா ஒரு இரண்டு மணி நேரம் இசை நாடகம் பார்க்க அருமையா இருந்தது. இதனுடய ஹைலெட்டே, நம்ம முதல்வன் படத்தில வந்த சகலக்கா பேபி பாட்டு, அந்த வீடியோ கிளிப் வேணும்னா கொஞ்சம் பாருங்க, அசத்தல்!

இப்ப கொஞ்சம் கொஞ்சமா நம்ம திரைப்படங்கள் மேலே, இசை மேலே, இவங்க கவனம் திரும்ப ஆரம்பிச்சிருக்கு. நம்ம நாரயண் சொன்னது போல நம்ம படங்களுக்கு முதலீடு செய்ய முனைப்பா இருக்காங்க. நம்மலோட திரைப்பட தொழில்நுட்பமும், இவங்களுக்கு நிகரா நிக்கிறதாலே கொஞ்சம் எட்டி பார்க்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. நான் நேத்து இந்த அமெரிக்க மக்களோட சேர்ந்து பார்த்தவரைக்கும், அவங்க ரசிப்பு தன்மை நம்ம ம்யூசிக்கல்ஸ், நடனங்கள் எல்லாத்து மேலேயும் இருக்கத்தான் செய்ய்யுது. இந்த இசை நாடகத்துக்கு நடனம் அமைச்சு கொடுத்தது நம்ம ஹிந்தி நடன இயக்குனர் 'ஃப்ரா கான்' தான். அத்தனையும் நம்ம சினிமாக்கள்ல வர ஸ்டைல்தான்.

இன்னொரு கதையும் படிச்சேன், சேகர் கபூர் அமெரிக்கா வந்துறங்கினப்ப, அந்த 'Immigration' ஆளுங்க நோக அடிச்சிட்டாங்களாம், பார்க்க ஆப்கானிஸ்தான் டெரரிஸ்ட் மாதிரி இருந்தேன்னும், நான் தான் பேமஸ் 'Hollywood' பட டைரக்டர் எல்லாம் சொல்லிபார்த்தும், இந்த எலிசபத் படத்தையும் சொல்லி பார்த்தும், அந்த immigration ஆபிசர் அதெல்லாம் தெரியாதுன்னுட்டாராம். கடைசியில நம்ம 'bollywood' படங்களை பத்தி சொல்லினோன, 'ஓ அப்படியா, என் மனைவி, பிள்ளைங்கெல்லாம், அந்த படங்களை விரும்பி பார்ப்பாங்க, ஷாருக்கானை தெரியும்ன்னாராம், அப்பதான் சேகர் கபூரு சொன்னாராம், இனிமே நான் அதிகம் இயக்க போவது, இனி 'Bollywood' படங்களைத்தான்னு. இப்படி 'Immigration' ல நம்ம கமலும் மாட்டிக்கிட்டு முழிச்சாருன்னு கேள்விப்பட்டேன். அதனால இனி வரும் நாட்கள்ல, அந்த பிரச்சனையே இருக்காது, ஈசியா ஏர்போர்ட்ல இருந்து இவங்கெல்லாம் வந்திடலாம், அமெரிக்கா வந்தா, ஏன்னா, தினம் இவங்க படங்களை பார்த்து அதிகம் பரிச்சியமாயிடுவாங்களே! இது எப்படி இருக்கு!